Grapjes

Die GJ is onverslaanbaar met zijn humor(flauw), maar ondertussen vermaakt hij zich en dat is het belangrijkst. Ik op pad en heb zomaar een scootmobiel voor hem gevonden. Zomaar langs de straat. Welliswaar een oud model, maar GJ wil er niet op. Wil liever op de bank naar een Belgisch spelprogramma kijken.
Hij is er moe, maar ontspant zich lekker. Ik nog even de laatste souveniertjes kopen, dus lekker op straat in allerlei winkeltjes sneupen. Goedkope sigaretten, dure sigaren.
Ja ik heb een nieuw doosje sigaren gevonden. GJ blij, want zijn verslaving is erger dan hij dacht..
Jammer dat de vakantie ter einde loopt, maar ondanks GJ afnemende gezondheid hebben we genoten.
Straks nu ja morgenavond vliegen we weer terug naar Nederland, het gewone leven!
Nu nog even samen zwemmen. De temperatuur is heerlijk.

Gonnie

PrijsBedreiging

Jullie hebben al een tijdje niks meer van mij gehoord (gelezen) dat heeft indirect te maken met de Prijsvraag. Het leek een groot succes te worden maar ik kreeg een paar ernstige bedreigingen ven mensen die je soms 'vrienden' noemt. Wees gerust Agaath H. en Arie F.: jullie namen worden hier niet verder gebruikt. Na een paar gesprekken met de PBP (Plaatselijke Balinese Politie) en de IAV (Indonesische AntiTreur Vriendenclub) heb ik na intensief overleg besloten deze Prijsvraag bij deze te sluiten. Het inleggeld zal ik na 15 december 2011 terug storten. Helaas. Misschien binnenkort in Egypte weer een nieuwe start.

Verder gaat het hier nog steeds goed. Gisteren weer de taxi van Wayan voor een dikke middag gehuurd. Eigenlijk een rit nergens naar toe, zolang we soms maar even konden uitstappen en wat drinken en eten. We hoeven geen tempels meer te zien. We reden dus maar wat naar het westen (bakje koffie/cola). Toen weer terug over iets andere weg (koffie/cola en wat eten). Even een Pasar Malam bekijken, een schilderijtje en fiets kopen en dan weer naar 'huis'. Wat rusten, dan even weg wat te eten en weer terug. Na rust het bed opzoeken en vandaag opstaan.

Gonnie vandaag even alleen op stap voor presentjes en ik zit hier rustig in het blog te schrijven. Ik koekeloer naar de vissen in mijn vijver en voer ze wat croissants, probeer in hoop iedere keer mijn DURE sigaar aan te krijgen en de teleurstelling weg te lachen, hoor op de achtergrond Pauw en Witteman.
Wat wil je nog meer? Met Oud en Nieuw hopelijk weer naar Egypte!,

De enige sigaar op Bali

Zomaar Bali

Zoals ik al zei, we vermaken ons prima, maar ik merk dat het wel vermoeiend is. Het kan ook zijn dat alle vermoeidheid er nu allemaal uitkomt. We hebben veel meegemaakt en maken veel mee en dat gaat niet in je koude kleren zitten. Dus nu even rust. Nu ja rust. Gisteren zijn we een dagje weggeweest met onze privé chauffeur. Een hele dag voor 40 euro. Een druk programma: naar de batikwinkel, zilversmid, sigaren kopen bij de vulkaan, lunchen en nog naar de galerie. Ze proberen je natuurlijk van alles te verkopen, want daar leven de mensen van. De batikwinkel viel tegen, want de prijzen zijn zo hoog, dat je het niet meer wil. De zilversmid was wel leuk, maar ik of wij hebben niets nodig. Dus op naar de sigarenboer, dit was de enige plek waar ze op Bali sigaren verkopen. Die sigaren verkochten ze dus, maar tegen idioot hoge prijzen. Vier havanna's voor drieëntwintig euro, maar GJ zijn sigaren waren bijna op, dus toch maar kopen. Voor 40 euro's sigaren gekocht en wat bleek ze trokken niet. Nu blijkt dit voor een sigarenroker het ergste te zijn wat er is. GJ gefrustreerd met zijn calvinistische achtergrond en zei dat het geen leuke dag was. De dag was verpest.
Ondertussen rijdend door het Balineze landschap hadden we veel files. Er waren veel ceremonies en dat veroorzaakt veel opstopping. De ceremonie ofwel begrafenis is een groot ritueel. Het duurt de hele dag, tot de volgende morgen. We zagen een heel groot vuur en daar werden de overleden in verbrand. Indrukwekkend en zoals GJ zei, het komt wel erg dichtbij!!
Vervolgens wordt de as naar de zee gebracht en keken we naar de optocht.
GJ merkte op dat iedereen lachte en niet verdrietig was. Hij vroeg dit aan de chauffeur. Hij zei dat iedereen hier moest glimlachen. GJ zei tegen hem: dus als je vecht met iemand, lach je dan ook of als je boos bent. De chauffeur had hier niet een duidelijk antwoord op, maar lachte!
Ondertussen kwam bij ons de gedachte op dat ons begrafeniswezen wel erg geciviliseerd is.
Hier is het zoals het is en we vonden het veel mooier.
Ondertussen werd het donker en reden we langs locale markjes en eettentjes. Kortom een gezellige bedrijvigheid en leuk om te zien.
Nog even een schilderij gekocht en gauw naar het hotel.
Lekker slapen om de indrukken te verwerken!!
Gonnie

Andere serieuze zaken

Prijsvraag

Via dit blog wil ik jullie op de hoogte houden van de Prijsvraag die ik op Facebook heb gezet. Maar De deelname van nu al 259 deelnemers kost me te veel tijd dus daarom ga ik eerst maar op de blog verder.
Zoals bijna iedereen al weet was de vraag: 'weet je hoeveel vissen er in deze vijver zwemmen?' en je moet kiezen tussen antwoord 'ja' of 'nee'. De winnaar krijgt een grote prijs! Korte samenvatting van regels: niet afkijken bij anderen, alleen IK mag worden omgekocht voor het goede antwoord, het antwoord precies ergens in december inleveren.
Om dingen nog helderder te maken heb ik uit de 259 deelnemers een paar gekozen om te zorgen dat jullie het snappen. Mevr. Agaath Huitema wilde eerste wat die grote prijs precies is voordat ze meedoet. Kort antwoord: GROOT en behoorlijk prijzig! Mevr. Marieke Vissers meende dat '40' het goede antwoord is. Na correctie meende dat het antwoord 'misschien' was. Het ligt dicht bij het goede antwoord! Het antwoord daarna blijkt een zgn 'TegenQuizVraag' te zijn die ik liever niet hier aan de rest van de wereld zal tonen. Een grote kans op de prijs maakt Mevr. Mir Fijth want haar antwoord was 'jaaaaaaaaaa' Ik verraad niks maar zulke inzenders hebben kansen op de prijs. Mevr. Trienke Poelstra, jullie allen bekend van de tv denkt het goede antwoord te hebben gemaakt met 'nee'. Ik zal er niks over zeggen maar of ze kans heeft op de prijs betwijfel ik. Ook telefonisch werden er zo'n 86 antwoorden gegeven maar via de telefoon accepteer ik niet en zeker niet van Dhr. Arie Faas.
Jullie zien dat deze willekeurig uitgepikte deelnemers het in ieder geval hebben geprobeerd! Haast is geboden want de WinterDecember is al op weg!

Gerrit Jan

Gerrit Jan wil niet dat ik dit stukje over hem schrijf, maar hij slaapt, dus kan hij er niet veel over zeggen.
Ik wil even zeggen dat ik bewondering heb hoe Gerrit Jan met zijn ziekte omgaat.
Hij gaat langzaam achteruit en de diarree heeft hem weer een klap gegeven. Elke keer als hij maar iets krijgt, heeft zijn lichaam moeite om enigzins de balans weer terug te vinden.
Hij heeft veel hulp overal bij nodig en accepteerd dit. Als hij weer enigszins hersteld, pakt hij de draad weer op en met zijn humor ( flauwe grapjes) gaat hij de dingen weer aan.
Hij wil dan weer dingen ondernemen en laat zich door weinig tegenhouden.
Morgen gaan we weer een excursie doen. Tempel, batik dingen en het belangrijkste sigaren kopen. Die zijn hier namelijk niet te krijgen en zijn sigaren beginnen aardig op te raken.
De moed bewonder ik, toch maar optimistisch doorgaan, terwijl het lichaam het opgeeft.
GJ neemt nu zijn rust (na mijn strenge toespreking) en ik ga toch maar zwemmen in een zwembad twee meter hier vandaan en bedenk hoe bevoorrecht we zijn om dit nog met elkaar mee te mogen maken. Het is duidelijk, we genieten met volle teugen!!

Gonnie

Zon en hitte

Jullie begrijpen dat wij het hier net zo moeilijk hebben als jullie daar in Nederland. Misschien wel moeilijker! Hier is bijvoorbeeld vooral het probleem dat ik door de zon nauwelijks kan typen en dat irriteert me enorm. Dan denk ik 'Was ik maar in dat ideale Friesland'. Ook weten jullie dat we hier nog wel nog wel een week hier moeten blijven. Ik stop met het schrijven in die kutzon. Ik schrijf verder als hier ook een keer regent of koud is.

En nu noemt Gonnie (net uit haar middagslaapje) mij een leugenaar en dat ik dat altijd ben geweest! Nu weten jullie wie Gonnie echt is!
Gelukkig wordt het nu een stukje kouder maar nog wel rond de 26 graden schat ik. Het lijkt weer op Nederlandse temperaturen. Toch? Ik ga ook eerlijk zegen dat hier wel water valt: er zit een stromend watervalletje boven de vijver.

Reis van Lovina naar Sanur

Wel, van Lovina hebben we niet veel gezien. Na alle narigheid van GJ zijn we eigenlijk blij dat we weggaan. Nu ja, jammer genoeg niet veel gezien. Behalve de mooie zee en vele mooie zonsondergangen. Ja dat was adembenemend! Ik heb er echt veel foto's van gemaakt. Nu weer opgehaald door onze chauffeur van 333 travel.
Rijdend door het Balinese landschap komen er een heleboel gedachten omhoog.GJ zijn vader heeft hier een tijd gezeten als soldaat. Hoe is het voor een Nederlandse jongen, om zo onvoorbereid naar de tropen te worden gestuurd. In die tijd, grotere cultuurschok kan ik me niet voorstellen. Het klimaat, de mensen, het eten. Hoe was dit voor hem? We kunnen het hem helaas niet meer vragen, maar gedachten hierover komen wel boven.
Door in een luxe auto door het landschap te rijden, kijk je eigenlijk tv. Een aparte ervaring!
We rijden door de bergen, rijstvelden, aardappelvelden en zien vele beelden die hier worden gemaakt. Levensgrote Boedha's en hindoeïstische beelden. De Boedha's zijn voor toeristen, want op Bali zijn ze voor 90% hindoeïstisch. Onze gids heeft het over de mooie crematies in de tempel waar we langs rijden en zo worden hier ook weer met de dood geconfronteerd. Als hier iemand overlijdt wordt hij begraven en eens in de zoveel tijd, worden alle doden opgegraven en met z'n allen in een keer gecremeerd. Maar hier is ook een dorp waar dit niet gebeurt. Daar worden de doden niet begraven en niet gecremeerd. Daar worden de doden gewoon in de natuur neergelegd en de natuur neemt de lichamen weer terug. Veel verschillende rituelen zijn hier terug te vinden en zo doet iedereen het op zijn manier. Vreemd of niet, het is vreemd om er hier op deze manier mee geconfronteerd te worden.
Het stikt hier van de tempels en er wordt drie keer daags geofferd, maar we hebben het nog nooit gezien.
Ondertussen in ons nieuwe hotel, worden we weer verrast. Natte handdoekjes bij binnenkomst, prachtige villa met tropisch bloemen en vijver. Ik een voetmassage (gratis) en GJ een nekmassage (ook gratis). We genieten en dat blijft maar doorgaan. Daar kan een Nederlands hotel niet aan tippen. Ze komen nog even onze bedden klaarmaken voor de nacht. Gordijnen dicht, wierook aan, kaarsen aan tegen de vijver en ik ga nog even in een bad met verse bloemen.
Het enige wat nog wat tegenzit is GJ zijn gezondheid. Van diarree zijn we overgegaan naar obstipatie en proberen de boel weer te laxeren. Nu ja, GJ eet nu zijn soep en rendang en heeft De Wereld Draait Door weer gezien. Zo is de wereld maar klein.

Gonnie

Echt Gonnie

Gisteren een echte kutdag gehad met een diaree die ik nog nooit eerder zo zwaar heb meegemaakt. De hele dag uitgeput op bed met gelijk zorgen ivm de kanker er naast: hoe lang houdt iemand het uit met een zwakker lichaam?
En dan kom ik op de verklaring van mijn titel van dit stukje. Gonnie heeft me echt 100% gesteund en geholpen. Je zou kunnen denken dat hulp bij ziekte normaal is en dat is ook wel zo.maar ze heeft echt verdomd veel dingen gedaan die hoog op de 'ViezeHulpLijst' staan. Ook midden in de nacht staat ze klaar voor mij. Zelfs dingen die ze normaal gesproken liever aan mij overlaat regelt ze gewoon. Ze vraagt de zorg in van de Buurtzorg uit Akkrum over welke medicijnen het best gebruikt kunnen worden. Ze regelt dat hier een arts langs komt die me bekijkt en ook medicijnen geeft. En het beste wat ze doet is dat ze me 'dwingt' steeds het goorste medicijn te slikken: ORS. Probeer nooit diaree te krijgen wat dan staat je wat te wachten!

Hoe dan ook, een dag echt diep ziek geweest en nu voel ik me al weer een stuk beter. Net een licht ontbijt gehad en zit nu lekker buiten dit te typen. Ik weet zeker dat als Gonnie dit leest ze er haar opmerkingen over zal hebben. (echt heeeeel toevallig loopt ze nu langs me heen om te vragen of ik een keer iets aardigs over haar zal schrijven. Ze loopt gelijk door naar de badkamer om kleren te wassen)

Dit is dus een stukje dat laat zien hoe snel ik ben opgeknapt met hulp van Gonnie. Lees ik vanmorgen ook een sms'je van Eelke. Dat hij en Geri me sterkte wensen en voor me zullen bidden.... Iedereen weet hoe ik erover denk maar laat me dit zeggen: het is wonderlijk dat die medicijnen zo goed werken. Bedankt Voor je medeleven Eelke.

Het 2e hotel(letje)

Is dit hotel nu een hotel of hotelletje, ik weet het niet meer, help me! Het is vergeleken met het hotel in Oeboed (Ubud) slechts 4 sterren. Het strand hier ligt maar liefst 50 meter van onze kamer af en we hebben maar 2 voor ons gereserveerde strandstoelen. Volgens mij is het hier wel 1 graad kouder ook en hier komt waarschijnlijk ook geen Tsunamie deze week. Ik denk over deze zaken een klacht in te gaan dienen bij 3DTravel!!
De reis van hotel naar hotel was niet zo goed want de gids sprak nauwelijks Nederlands dus hoe maak je zo iemand duidelijk dat je nodig moet piesen. Bij een bezoek aan een tempel onderweg zat hij achter de rolstoel steeds te vragen of we weer naar de taxi wilden. 't Is een prachtig land maar ze moeten allemaal toch wel het Nederlands beheersen na die vriendschappelijke tijd na de 2e Wereldoorlog?
Nu zit ik in ieder geval met een sigaar en koud water te genieten van de rust hier. De vakantietijd van Europa is voorbij en hun eigen vakantie moet nog beginnen. Gonnie heeft net gedoucht en ingesmeerd met insectenwerende zalf of zo, dus nu word ik opgevreten en/of plat gespoten door dat vlIegende tuig. Ik duik nu eerst onder de douche.
Morgen een rustdag, dan een dag de stad in te winkelen. Dan weer een dag rust en die dag erna naar het 3e en laatste hotel.

PS 1. Gonnie zegt net dat het strand maar 5 meter van onze kamertuin afligt. Alsof dat niet te ver is voor iemand met een handicap!

PS 2. Nog sterker. Ik lig hier nu even onder een schemerige hemel in mijn ligstoel te kijken naar de zee en dan zie ik dat het toch verder is dan 10 meter! En dan moet ik niet de opmerking horen dat het nu eb is. Zoveel dichterbij zal de zee dan niet komen. Ik koop morgen trouwens wel laarzen

PS 3. Nou is het helemaal erg! Liggen we hier op de ligstoelen wat 'meters' van de kabbelende zee terwijl het regent waar wij slechts zo'n 95% gedekt worden door de bladeren van de kokosboom, hoor ik van Gonnie dat het hotel tóch maar 3,5 sterren heeft! Ik denk erover maar op het strand te gaan slapen.

PS 4. Ter geruststelling: We krijgen wel een gratis massage morgen. Ik moet het wél eerst meemaken

Ubud en zo!!

Heerlijk om hier te zijn, maar ook vermoeiend. Terwijl we ook veel rust nemen.
GJ begint aan het klimaat te wennen en de laatste twee dagen ging het goed!
Veel gedaan gisteren een excursie. De hele dag een auto met chauffeur en gids voor 40 euro.
We hebben gezien: houtsnijderij, vulkaan, ecologische koffieplantage en een tempel.
Heerlijk om dat in alle rust te kunnen doen, alles in eigen tempo. We werden er heel relax van, alles op je elfendertigs, heerlijk. Dan kan je pas alles goed ervaren en extra genieten.
Ruiken,voelen en veel koffie drinken, want op de koffieplantage kon je wel tien verschillende smaken koffie proeven. Er was zelfs een koffie waar we vier euro voor moest betalen. Een hele speciale: Een soort wilde kat eet koffiebonen en en dan poepte die dan weer uit. En van die poep met water vermengd schijnt de duurste koffie ter wereld te zijn. Jammer genoeg was het niet te drinken. GJ wil op deze plantage koffiepads introduceren, maar volgens mij weten ze daar nog niet zoveel van Senseo's.
Ook leuk om een slapende vulkaan te zien, dat hadden we allebei nog nooit gezien.
Indrukwekkend allemaal en zo kwamen na een lange vermoeiende dag weer thuis.

Vandaag eerst rustig aan gedaan. Eerst weer ontbijt op de kamer en in de middag naar Ubud gegaan met de rolstoel. Eerst naar Monkey Forest en zoals de naam al zegt zijn daar veel apen. Het ligt vlak bij het hotel, maar is wel heuveltje op, heuveltje af over onhandige tegels. Niet handig met een rolstoel dus maar we redden het.
GJ zat die apen natuurlijk weer uit te dagen en een aap probeerde toen zelfs zijn stok te stelen. GJ verdedigde zijn stok naar behoren. De apen pikten en aten alles: Bij de kassa al werd een jong stel beroofd van hun lekkere snoepgoed. Mooi, grappig en vooral koel in het bos.
Daarna wat gewinkeld en naar de markt geweest. Altijd leuk in die Aziatische landen: Hoeveel moet ik afdingen en wanneer betaal ik teveel dus wat koop ik wel/niet. Een leuk spel, wat GJ wel leuk vindt. We genieten ook daarvan en dat is het belangrijkste voor het moment.
Blij dat GJ zich wat goed voelt en morgen gaan we naar de volgende plek: Lovina in het noorden waar het wat koeler is dan hier en de zee dichtbij.

Gonnie

Indonesie / Bali / Ubud

Jeetje wat een eind vliegen maar dan heb je ook wat!!!!
Na een vermoeiende vlucht werden we opgehaald op het vliegveld van Denpasar. Grappig de geur was gelijk Indonesie. Een mix van wierook,tropen en dus Bali. We werden goed geholpen op de luchthaven en zo door de douane, visium enzv. Ja dan is een rolstoel niet verkeerd. Buitengekomen stonden er tientallen mannen met bordjes van hotel. Het was niet heel overzichtelijk, maar ook daar werden we bij geholpen. Kortom tijd voor een sigaret en sigaar was er nauwelijks bij. In de taxi met een gids die Nederlands leerde en dat ging hem niet slecht af. GJ ging met hem praten en ik was te moe. Verlangend naar een bed en een goed hotel en dat werd waarheid. Na een uurtje in het resort aangekomen en dat was in een woord geweldig!!! Nog nooit van mijn leven in zo mooi resort geweest. Een verademing. Een prachtige douche, bad enz. Dit gunde ik me wel naar zo'n reis. Dus alletwee gedouched en toen naar bed.
We werden pas om twaalf uur plaatselijke tijd wakker. Rustig ontbeten op onze veranda en toen het plaatsje in. Waar ze ons voor gewaarschuwd hadden klopte. Het was slecht lopen met de rolstoel en de plaatselijke markt was helemaal een probleem. Jammer dat dt niet lukte en ondertussen liep het zweet overal en nergens. GJ werd niet goed en we konden niet eens een flesje water kopen omdat we alleen nog groot geld hadden. Een plaatselijk winkeltje gaf ons een gratis flesje water en nadat we wat gegeten hadden trok GJ weer bij. Op naar het hotel maar weer en toch eerst maar weer wat rust nemen. Niet teveel willen op onze eerste dag. Ondertussen wel contact gehad met onze man van 333travel en een auto met chauffeur en gids voor morgen gehuurd. Ondertussen blijvend dankbaar dat we dit nog samen kunnen doen.

Groetjes uit Ubud van Gonnie en een spelletjesverslavende GJ