Voor de duidelijkheid Tjongerschans en weer Tjongerschans staan verkeerd om. Zal het nog veranderen, maar dat zal morgen worden.
Gonnie
zondag 30 oktober 2011
Tsjongerschans
Zaterdag begon het. Nadat Rixt en Ronald weg waren na hun gezellig bezoek werd mijn lichaam vermoeid en nam wat rust door niks te doen. Zondag werd het niet beter al probeerde Arne Jan me ervan te overtuigen dat rust op bed met de ogen dicht het beste zou zijn. Knikkend met mijn hoofd laat ik dan zien dat hij gelijk heeft. En doe dan wat mij het rustigst lijkt. 's Middags te vermoeid naar Jantien en Hodze te gaan dus 's avonds kapot op bed. Thermometer gepakt en hoge koorts gemeten maar volgens mij was de doktersarts niet nodig. Het was al verrekte laat toen ik er ook achter kwam dat de dokter maar moest komen. De assistente zei wel dat er kans was dat de dokter ook rond 4 uur nog kon komen. Ik dus wel op tijd naar bed en liet het wachten op de dokter maar over aan Gonnie en Arne Jan. Toen de dokter kwam keek hij even vluchtig naar mijn lichaam, luisterde goed naar mij en zei dat hij van mening was dat er inderdaad koorts was. Als het over een paar dagen nog niet is afgelopen maar weer contact opnemen.
Maandags weer door de koorts uitgeput in mijn stoel het hoefde niet weer de hele dag te duren voor Gonnie me ervan kon overtuigen dat de dokterswacht weer moest komen. De andere arts gaf pillen na een uitgebreid onderzoek om een ontsteking te vinden. Helaas niks te vinden maar toch maar toch maar antibiotica om de waarschijnlijk vast wel aanwezige ontsteking toch te pakken. Met geluk in zijn ogen kon hij zelfs maar liefst 3 pilletjes in zijn tas vinden en geven om de kuur te starten.
De dag niks veranderd alleen was mijn lichaam rood geworden. Sorrie, ik moet eigenlijk zeggen dat ik de lichaamskleur had gekregen van een gekookte kreeft. Gonnie even kijken naar de gebruiksaanwijzing van de antibiotica en ziet woorden staan die eindigen op '-line'. Gelijk hebben we in de gaten dat daar de grote fout lag: ik ben immers allergisch voor penicilline. Maar dat is al zo'n 30 jaar bekend en nog steeds niet in de administratie?
Maandags weer door de koorts uitgeput in mijn stoel het hoefde niet weer de hele dag te duren voor Gonnie me ervan kon overtuigen dat de dokterswacht weer moest komen. De andere arts gaf pillen na een uitgebreid onderzoek om een ontsteking te vinden. Helaas niks te vinden maar toch maar toch maar antibiotica om de waarschijnlijk vast wel aanwezige ontsteking toch te pakken. Met geluk in zijn ogen kon hij zelfs maar liefst 3 pilletjes in zijn tas vinden en geven om de kuur te starten.
De dag niks veranderd alleen was mijn lichaam rood geworden. Sorrie, ik moet eigenlijk zeggen dat ik de lichaamskleur had gekregen van een gekookte kreeft. Gonnie even kijken naar de gebruiksaanwijzing van de antibiotica en ziet woorden staan die eindigen op '-line'. Gelijk hebben we in de gaten dat daar de grote fout lag: ik ben immers allergisch voor penicilline. Maar dat is al zo'n 30 jaar bekend en nog steeds niet in de administratie?
Weer Tjongerschans
Het was wel weer even schrikken GJ weer opgenomen. Na een paar dagen van hoge koorts weer een opname. Nog maar net uit het ziekenhuis en nu alweer. Gelukkig vonden ze nu de oorzaak. Blaasontsteking en bloedvergiftiging. De bloedvergiftiging wordt veroorzaakt door de blaasinfectie, dus dat klinkt ernstige dat het is. Dus weer starten met antibiotica, deze keer maar liefs twee. Vandaag nog hoge koorts, maar in de namiddag eindelijk gezakt. Hiep, hiep hoera. De antibiotica begint langzaam zijn werk te doen. Geholpen met parcetamol begint het te werken. Weer spannende dagen met veel impact, we kunnen weer wat ontspannen. Wel is het duidelijk dat GJ voor alles vatbaar is. Zijn imuumsysteem heeft het door de chemo wat begeven. Dus voor alle bezoek geldt, dat als men iets onder de leden heeft, kom niet op bezoek en blijf ook bij mij uit de buurt. Een lichte kuch en weg blijven. Klinkt wat onvriendelijk maar het is het laatste wat GJ kan gebruiken. Na een oorontsteking, longontsteking, blaasontsteking willen we dat hij ruimte krijgt om te herstellen en zo wat weerstand op te bouwen. En wie nog in het ziekenhuis op bezoek komt. Handen wassen bij binnenkomst.
Liefs Gonnie
Liefs Gonnie
woensdag 19 oktober 2011
Tussen Mannendag en Tsjongerschans
Er zijn natuurlijk weer veel dingen gebeurd in de tijd tussen de Mannendag en de dag dat ik in het ziekenhuis lig te schrijven voor mijn blog. Begrijp me goed, lang niet alles wat ik schrijf is interessant voor jou, zie het als mijn open dagboek. In dit blogartikel pak ik mijn agenda en pik er een paar leuke dingen uit om met jullie te delen.
1. Onze werkster Barbara trouwt met haar vriend. Gewoon om wat geld in eigen beurs te houden trouwen ze maandagochtend 3 oktober om 9 uur. Leuk feestje in hun thuis waar Gonnie en ik ook even komen. We zien haar een weekje later weer bij ons aan de gang.
2. Een tijdje zijn Gon al bezig het huis klaar te krijgen maar steeds komen er weer nieuwe ideeën bij. Zo moeten er nieuwe lampen komen, de slaapkamer is nog te kaal en de loggia kan ook wel beter. Dus vrijdag 7 oktober naar IKEA om al deze problemen op te lossen! Vergeet het maar: de lampen van IKEA zullen na onze intense bestudering nooit door ons worden gekocht. De verwachte douchemat werd niet gevonden, zoals altijd weinig gevonden wat we zochten maar toch met vol karretje naar de kassa. Gelukkig vonden we wel de door ons gezochte 'houten stelling tussen muur en bed' in de slaapkamer. Dit ding paste natuurlijk net niet in de auto en moest worden bezocht. Daar horen jullie straks nog iets over maar weet wel dat Gonnie NOOIT weer naar die kutwinkel wil.
3. Onverwacht staat Mark de volgende dag voor ons huis. Heeft hij hier een cursus ofzo want wat moet hij hier anders? Binnen laten, bankje koffie, even kletsen en dan zegt Mark dattie even wat wil vragen aan Gonnie: ' Krijg ik toestemming van jou om te trouwen met je dochter Iris?' Natuurlijk zegt zijn aanstaande schoonmoeder gelijk dat het mag want kan je jezelf een beter koppel voorstellen? Nog een bakje koffie en Mark gelukkig naar huis voor dezelfde vraag aan een andere vrouw.
4. De dag na dat bezoekje aan Gonnie (en mij) is Iris jarig en blijkt uit haar verhaal dat Mark kruipend naar haar toe kwam en 'de ring' aanbood. Tuurlijk had ze snel het juiste antwoord en werd vastgelegd op de fotograaf die door Mark was ingehuurd.
5. Mijn rechter pols staat al dik 30 jaar verkeerd. Het ongeluk toen had veel zenuwen kapot gemaakt waaronder die rechterpols. Er werd toen een brace aangeboden maar die was gewoon waardeloos. Een jaartje geleden bij een gespecialiseerd bedrijf in Drachten het weer eens geprobeerd maar ook die bleek na een tijdje niet goed genoeg. Na overleg met fysio word ik doorverwezen naar Dantuma en na dinsdag 11 oktober maak ik gebruik van een erg lekkere brace!
6. Er moeten veel klusjes in huis worden gedaan en bieden Rien en Eelke zich gelijk aan. Jammer genoeg kon ik ze niet klussend bijstaan want leiding geven is zeker niet makkelijk maar moet wel worden gedaan! Mede door mijn bijdrage aan de klussen heeft het appartement weer meer inhoud.
7. Het schaakseizoen al een paar weken geleden begonnen en vrijdag 14 oktober is de Jaarvergadering aan de beurt. Veel zaken op de agenda maar ik wacht vooral op het moment dat ik mijn functie als secretaris zal neerleggen. Prachtige tijd in het regelmatig wisselend bestuur meegemaakt. Vooral het samenwerken met Hans zal ik nooit vergeten. Veel dingen samen bedacht, uitgevoerd en bereikt.
8. Oud-collega en man, Rixt en Ronald, zaterdag 15 oktober op bezoek. Gewoon hartstikke leuk ze weer eens te zien en herinneringen te bespreken. Vooral het 'geheime' clubje kwam weer in ons op: 4 bevriende collega's die regelmatig samen wilden eten zonder anderen jaloers te maken. Ach, toen waren we nog jong en zo zat het toen in ons hoofd. Maar ik spreek Marian regelmatig, Rixt weer 2 keer gezien en Mieke nog gesproken bij het skûtsje want de schipper Roelof is haar man. We besluiten weer eens zo'n etentje en kletsavond te organiseren en wie weet of dat een nieuwe start is.
Trouwens werd ik wel wat vermoeid na dat leuke bezoek van Rixt en Ronald.
9. Eindelijk hebben we zondag 16 oktober de mogelijkheid om Hodze te feliciteren voor z'n verjaardag. Gelijk de aanhangwagen als cadeau meenemen: hij iets rijker en ik iets kwijter. Marjo wil ook wel mee naar het feest en dan samen met Arne Jan weer terug naar Heino. Helaas, ik ben erg vermoeid na de drukke voorafgaande dagen en besluit niet naar het feest in Nes te gaan en ze hier maar uit te nodigen. Natuurlijk erg gezellig en veel te kort maar blij dat ik weer onderuit kan op mijn stoel. Maar nu ben ik die kut-aanhangwagen nóg niet kwijt!
1. Onze werkster Barbara trouwt met haar vriend. Gewoon om wat geld in eigen beurs te houden trouwen ze maandagochtend 3 oktober om 9 uur. Leuk feestje in hun thuis waar Gonnie en ik ook even komen. We zien haar een weekje later weer bij ons aan de gang.
2. Een tijdje zijn Gon al bezig het huis klaar te krijgen maar steeds komen er weer nieuwe ideeën bij. Zo moeten er nieuwe lampen komen, de slaapkamer is nog te kaal en de loggia kan ook wel beter. Dus vrijdag 7 oktober naar IKEA om al deze problemen op te lossen! Vergeet het maar: de lampen van IKEA zullen na onze intense bestudering nooit door ons worden gekocht. De verwachte douchemat werd niet gevonden, zoals altijd weinig gevonden wat we zochten maar toch met vol karretje naar de kassa. Gelukkig vonden we wel de door ons gezochte 'houten stelling tussen muur en bed' in de slaapkamer. Dit ding paste natuurlijk net niet in de auto en moest worden bezocht. Daar horen jullie straks nog iets over maar weet wel dat Gonnie NOOIT weer naar die kutwinkel wil.
3. Onverwacht staat Mark de volgende dag voor ons huis. Heeft hij hier een cursus ofzo want wat moet hij hier anders? Binnen laten, bankje koffie, even kletsen en dan zegt Mark dattie even wat wil vragen aan Gonnie: ' Krijg ik toestemming van jou om te trouwen met je dochter Iris?' Natuurlijk zegt zijn aanstaande schoonmoeder gelijk dat het mag want kan je jezelf een beter koppel voorstellen? Nog een bakje koffie en Mark gelukkig naar huis voor dezelfde vraag aan een andere vrouw.
4. De dag na dat bezoekje aan Gonnie (en mij) is Iris jarig en blijkt uit haar verhaal dat Mark kruipend naar haar toe kwam en 'de ring' aanbood. Tuurlijk had ze snel het juiste antwoord en werd vastgelegd op de fotograaf die door Mark was ingehuurd.
5. Mijn rechter pols staat al dik 30 jaar verkeerd. Het ongeluk toen had veel zenuwen kapot gemaakt waaronder die rechterpols. Er werd toen een brace aangeboden maar die was gewoon waardeloos. Een jaartje geleden bij een gespecialiseerd bedrijf in Drachten het weer eens geprobeerd maar ook die bleek na een tijdje niet goed genoeg. Na overleg met fysio word ik doorverwezen naar Dantuma en na dinsdag 11 oktober maak ik gebruik van een erg lekkere brace!
6. Er moeten veel klusjes in huis worden gedaan en bieden Rien en Eelke zich gelijk aan. Jammer genoeg kon ik ze niet klussend bijstaan want leiding geven is zeker niet makkelijk maar moet wel worden gedaan! Mede door mijn bijdrage aan de klussen heeft het appartement weer meer inhoud.
7. Het schaakseizoen al een paar weken geleden begonnen en vrijdag 14 oktober is de Jaarvergadering aan de beurt. Veel zaken op de agenda maar ik wacht vooral op het moment dat ik mijn functie als secretaris zal neerleggen. Prachtige tijd in het regelmatig wisselend bestuur meegemaakt. Vooral het samenwerken met Hans zal ik nooit vergeten. Veel dingen samen bedacht, uitgevoerd en bereikt.
8. Oud-collega en man, Rixt en Ronald, zaterdag 15 oktober op bezoek. Gewoon hartstikke leuk ze weer eens te zien en herinneringen te bespreken. Vooral het 'geheime' clubje kwam weer in ons op: 4 bevriende collega's die regelmatig samen wilden eten zonder anderen jaloers te maken. Ach, toen waren we nog jong en zo zat het toen in ons hoofd. Maar ik spreek Marian regelmatig, Rixt weer 2 keer gezien en Mieke nog gesproken bij het skûtsje want de schipper Roelof is haar man. We besluiten weer eens zo'n etentje en kletsavond te organiseren en wie weet of dat een nieuwe start is.
Trouwens werd ik wel wat vermoeid na dat leuke bezoek van Rixt en Ronald.
9. Eindelijk hebben we zondag 16 oktober de mogelijkheid om Hodze te feliciteren voor z'n verjaardag. Gelijk de aanhangwagen als cadeau meenemen: hij iets rijker en ik iets kwijter. Marjo wil ook wel mee naar het feest en dan samen met Arne Jan weer terug naar Heino. Helaas, ik ben erg vermoeid na de drukke voorafgaande dagen en besluit niet naar het feest in Nes te gaan en ze hier maar uit te nodigen. Natuurlijk erg gezellig en veel te kort maar blij dat ik weer onderuit kan op mijn stoel. Maar nu ben ik die kut-aanhangwagen nóg niet kwijt!
maandag 10 oktober 2011
Een middagje zeilen
Omdat GJ te lui is om op zijn blog te schrijven, eerst maar wat mooie foto's van die middag. De foto's zijn gemaakt door Eelke. Harstikke bedankt.
dinsdag 4 oktober 2011
2 oktober Mannendag
Gelukkig lig ik weer eens in het ziekenhuis dus tijd genoeg aan het blog te werken. Heb diverse dingen om te schrijven in diverse blogjes dus pak iets te drinken en te snacken.
Arie en ik waren al een tijdje bezig geweest de nieuwe Mannendag te organiseren. Voor de duidelijkheid, een dagje uit voor Mannen voor Mannelijke Dingen zónder die verder best leuke vrouwen. Deze keer wilden Arie en ik een skûtsje gebruiken van Roelof, een gemeenschappelijk kennis/vriend. Maar er kwam steeds iets tussen. Ach, geen probleem want 'dat skûtsje komt wel een andere keer'. Toen werd het ineens dinsdag en zag ik op de weervoorspellingen dat het een heerlijk weekendje zou worden. Gelijk contact met Arie, hij bellen met Roelof de schipper of het nog mogelijk was het skûtsje te gebruiken en ik tsjekken bij de Heren des Familie of ze die zondag wel konden en/of wilden dobberen op het Sneekermeer. Zoals gehoopt maar ook verwacht kon bijna iedereen. Bert had helaas andere afspraken en ook Leen moest afzeggen. Ik had eerlijk gezegd afzeggingen verwacht in verband met het feit dat zondag een HeiligeDag is voor sommige Mannen. Ik noem van deze groep geen namen en ze wonen heus niet allemaal in Ermelo!
De dag zelf: Iedereen op tijd achter het Frisogebouw aan de Houkesloot, zeilen omhoog, diesel even aan, zwaaien naar huilende vrouwen en kinderen(4) en op naar het woeste water. Gelukkig was het een lekkere warme dag dus kleren uit en net doen alsof je de vrouwen in andere bootjes niet ziet. Je probeert op zo'n moment eens omhoog te kijken, aan een touw te trekken dat vast zit aan een zeil en dan naar iemand schreeuwen dat 'alles okee' is. Spannend maar het werd snel duidelijk dat er deze Mannendag geen paal/mast-danseres beschikbaar was in het programma van deze dag.
Kort: prachtig zeilen met redelijke wind op het drukke Sneekermeer. Even met z'n allen in het kouwe water springen, afdrogen en weer een rondje verder. Voor je het door hebt is de dag alweer voorbij en staat het skûtsje weer tegen de kade en drinken we met Roelof (schipper dus) een biertje oid. Niet eerder gezegd maar Roelof wilde ivm mijn omstandigheden geen geld hebben. Schitterend gebaar maar we wilden hem duidelijk maken dat voor ons deze dag heel bijzonder en belangrijk was. Ik had een A4-envelop meegenomen en die was de hele boot rond gegaan. Ik heb in een toespraakje hem mogen bedanken en de envelop overhandigen. Groepsfoto, achter elkaar aan naar de Chinees op het Kleinzand, heerlijk eten, tevreden naar huis en alweer zin in de volgende Mannendag.
Arie en ik waren al een tijdje bezig geweest de nieuwe Mannendag te organiseren. Voor de duidelijkheid, een dagje uit voor Mannen voor Mannelijke Dingen zónder die verder best leuke vrouwen. Deze keer wilden Arie en ik een skûtsje gebruiken van Roelof, een gemeenschappelijk kennis/vriend. Maar er kwam steeds iets tussen. Ach, geen probleem want 'dat skûtsje komt wel een andere keer'. Toen werd het ineens dinsdag en zag ik op de weervoorspellingen dat het een heerlijk weekendje zou worden. Gelijk contact met Arie, hij bellen met Roelof de schipper of het nog mogelijk was het skûtsje te gebruiken en ik tsjekken bij de Heren des Familie of ze die zondag wel konden en/of wilden dobberen op het Sneekermeer. Zoals gehoopt maar ook verwacht kon bijna iedereen. Bert had helaas andere afspraken en ook Leen moest afzeggen. Ik had eerlijk gezegd afzeggingen verwacht in verband met het feit dat zondag een HeiligeDag is voor sommige Mannen. Ik noem van deze groep geen namen en ze wonen heus niet allemaal in Ermelo!
De dag zelf: Iedereen op tijd achter het Frisogebouw aan de Houkesloot, zeilen omhoog, diesel even aan, zwaaien naar huilende vrouwen en kinderen(4) en op naar het woeste water. Gelukkig was het een lekkere warme dag dus kleren uit en net doen alsof je de vrouwen in andere bootjes niet ziet. Je probeert op zo'n moment eens omhoog te kijken, aan een touw te trekken dat vast zit aan een zeil en dan naar iemand schreeuwen dat 'alles okee' is. Spannend maar het werd snel duidelijk dat er deze Mannendag geen paal/mast-danseres beschikbaar was in het programma van deze dag.
Kort: prachtig zeilen met redelijke wind op het drukke Sneekermeer. Even met z'n allen in het kouwe water springen, afdrogen en weer een rondje verder. Voor je het door hebt is de dag alweer voorbij en staat het skûtsje weer tegen de kade en drinken we met Roelof (schipper dus) een biertje oid. Niet eerder gezegd maar Roelof wilde ivm mijn omstandigheden geen geld hebben. Schitterend gebaar maar we wilden hem duidelijk maken dat voor ons deze dag heel bijzonder en belangrijk was. Ik had een A4-envelop meegenomen en die was de hele boot rond gegaan. Ik heb in een toespraakje hem mogen bedanken en de envelop overhandigen. Groepsfoto, achter elkaar aan naar de Chinees op het Kleinzand, heerlijk eten, tevreden naar huis en alweer zin in de volgende Mannendag.
Abonneren op:
Posts (Atom)