Zaterdag begon het. Nadat Rixt en Ronald weg waren na hun gezellig bezoek werd mijn lichaam vermoeid en nam wat rust door niks te doen. Zondag werd het niet beter al probeerde Arne Jan me ervan te overtuigen dat rust op bed met de ogen dicht het beste zou zijn. Knikkend met mijn hoofd laat ik dan zien dat hij gelijk heeft. En doe dan wat mij het rustigst lijkt. 's Middags te vermoeid naar Jantien en Hodze te gaan dus 's avonds kapot op bed. Thermometer gepakt en hoge koorts gemeten maar volgens mij was de doktersarts niet nodig. Het was al verrekte laat toen ik er ook achter kwam dat de dokter maar moest komen. De assistente zei wel dat er kans was dat de dokter ook rond 4 uur nog kon komen. Ik dus wel op tijd naar bed en liet het wachten op de dokter maar over aan Gonnie en Arne Jan. Toen de dokter kwam keek hij even vluchtig naar mijn lichaam, luisterde goed naar mij en zei dat hij van mening was dat er inderdaad koorts was. Als het over een paar dagen nog niet is afgelopen maar weer contact opnemen.
Maandags weer door de koorts uitgeput in mijn stoel het hoefde niet weer de hele dag te duren voor Gonnie me ervan kon overtuigen dat de dokterswacht weer moest komen. De andere arts gaf pillen na een uitgebreid onderzoek om een ontsteking te vinden. Helaas niks te vinden maar toch maar toch maar antibiotica om de waarschijnlijk vast wel aanwezige ontsteking toch te pakken. Met geluk in zijn ogen kon hij zelfs maar liefst 3 pilletjes in zijn tas vinden en geven om de kuur te starten.
De dag niks veranderd alleen was mijn lichaam rood geworden. Sorrie, ik moet eigenlijk zeggen dat ik de lichaamskleur had gekregen van een gekookte kreeft. Gonnie even kijken naar de gebruiksaanwijzing van de antibiotica en ziet woorden staan die eindigen op '-line'. Gelijk hebben we in de gaten dat daar de grote fout lag: ik ben immers allergisch voor penicilline. Maar dat is al zo'n 30 jaar bekend en nog steeds niet in de administratie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten