Laatste dagen Tjongerschans

Eindelijk weer een aanvulling van het blog. Waarschijnlijk omdat ik het op het moment zo'n goede tijd heb, her lichamelijke herstel gaat erg goed. Maar ik houd het spannend en kom ik daarover later wel op terug. in een ander hoofdstuk. Nu de laatste dagen op afdeling chirurgie 4b.
Deze dagen in het ziekenhuis waren goed. Ik merkte dat het snel beter met me ging al kwam ik echt uit een soort nulpunt. Steeds merkte ik dat ik een stapje dichter bij het doel komt: naar huis gaan. Hartstikke veel steun kreeg ik van de verpleging. Ze verzorgden me natuurlijk goed met de 'moeilijker' dingen waar ik moeite heb dit als gewoon herstellen op te schrijven. Er is door mij niet gemakkelijk over te praten. Zo wordt iedere dag mijn stoma 3 keer verschoond, de stoma ik ik vol verrassing had gekregen na de operatie. Geen idee dat ik dat lelijke ding (wel gratis!) zou krijgen. Verder iedere dag gewassen worden dood de verpleegsters, aan de ene kant een leuke ervaring met die aantrekkelijke zusters maar het feit dat je zo afhankelijk bent van anderen doet je soms pijn. Die verpleging heeft ook naar me willen luisteren en tijd voor me genomen. Mensen die me kennen weten dat ik graag praat en aandacht vraag en van hun kreeg ik dat zeker.
Ik baalde er wel van dat het misschien lichamelijk goed ging maar alleen het zitten, laat staan het lopen, was klote. Ik kon pas de laatste dagen met hulp aan een tafeltje zitten maar ze moesten me haast in en uit het bed slepen. Pas toen ik me licht schuifelend voortbewoog kreeg ik het goede nieuws dat ik naar huis kon. Dik 3 weken ziekenhuis weer naar Veldschans. Met de ambulance natuurlijk want ik wilde de buren, die allemaal voor het raam stonden, wel laten zien dat ik weer thuis was.