Nog 2 dagen in het ziekenhuis

Het komt steeds dichterbij om weer naar huis te gaan. Gonnie en ik zien er naar uit maar weten wel dat ik de eerste tijd nog genoeg hulp nodig ben. Maar belangrijk is dat het de goeie kant op gaat.
Moeilijk te begrijpen voor mezelf maar zeker voor anderen is dat ik lichamelijk zo'n enorme opdonder heb gekregen. De weken voor en na de operatie hebben haast een deel van mijn lichaam opgevreten. Mijn spieren stellen nu niet zoveel meer voor en dat merk ik als ik probeer op te staan. Gelukkig merk ik wel dat het steeds ietsje beter gaat en dat geeft vertrouwen: het kan dus nog beter dan nu.
Maar stel je voor waarom ik vandaag zo trots was op mezelf: ik kon (met hulp) uit bed stappen en zelf zittend aan een tafeltje mijn tanden poetsen...... Je ziet dat 'het gewone leven' nog ver weg staat maar ik ga die kant wel weer op.
Vandaag weer verrekt veel bezoek uit Utrecht (Gerjam & Marieke) en Drachten (Agaath & Bartie). Vooral Gerjam is zo'n aardige en behulpzame grote vriend van mij! En dat zeg ik echt niet om hem te wijzen op de belofte die hij deed dat hij (snel) een tv-meubel voor ons zou ontwerpen.
Verder niet veel nieuws behalve wat de meesten misschien al weten: Gonnie heeft de Munt verkocht!! Vrijdagochtend een bezichtiging en de dag erna een tegenbod. Een snelle oplossing werd gevonden om het eindbedrag in het midden te leggen. Dit geeft veel rust in huize Faas-de Leeuw want nu kunnen we ons echt 100% concentreren op de Veldschans. Alleen een paar handtekeningen en kunnen we ook daar een streep zetten.

De volgende keer wil ik wat vertellen wat ik weet van de dagen voor en na de operatie.