Schrik

Niet te geloven dat die arts het tegen mij zegt. Wat heb ik nou met kanker op mijn darmen te maken! Dat past niet in mijn leven maar hoort bij andere zielige mensen. Maarja, hij kijkt me serieus aan dus ik bel gelijk naar Gonnie of ze even wil komen. Ook voor haar was het zo onwerkelijk dat we er eerst gewoon even over gingen praten. Daarna kwamen de eerste tranen en eerste gevloek. Gelijk het andere moeilijk punt: hoe vertel ik dit aan Arne Jan. Gelukkig hadden Rien en Suze al 's morgens afgesproken langs te komen en zij wilden Arne Jan wel ophalen. Maar hij was telefonisch niet te bereiken dus zij reden zelf naar Heerenveen. Het lukte Gonnie na een tijdje wel hem te bereiken en ze vroeg 'gewoon' of hij wilde komen. Arne Jan vertrouwde de zaak gelijk niet. Waarom komen? Er zou toch niks aan de hand zijn? Toen vertelde Gonnie hem wat er aan de hand was en Arne Jan was gelijk helemaal van slag. Moeder Marjo kon gelukkig een vriendin te pakken krijgen om hem naar de Tjongerschans te brengen.

Een echte klotezooi want iedereen wilde gelijk komen en iedereen werd er ineens mee geconfronteerd. Een moeilijke dag en ik was blij dat 's avonds iedereen weer weg was. En de verwachting was dat ik maandags zou worden geopereerd.
Het bleek echter minder goed te zijn dan gedacht dus niet wachten tot maandag op de gespecialiseerde chirurg. Nee, het is zo ernstig dat de weekendchirurg het maar moet doen. 'Meneer Faas, het is een ernstige operatie omdat u lichamelijk lang niet fit bent. Het kan ook 'mis' gaan'. Gelukkig was Gonnie er met veel familie maar Arne Jan niet. Ik zei dat ik eerst nog even met mijn zoon wilde praten dus niet gelijk onder het mes graag. Ze gingen akkoord en Arne Jan werd weer uit Heino opgetrommeld. Het duurde wel lang en ik verrekte van de pijn, wilde zelfs toch maar gelijk onder het mes. Gelukkig kon het niet meer want ze hadden er 'een operatie tussen geschoven'. Heb goed even kunnen praten met Arne Jan en Gonnie en vanaf dat moment weet ik gelukkig zo goed als niks meer.
Het schijnt dat alle aanwezige familie in een kamertje met spanning alles afwachten. Niks was zeker want het is een zware operatie op een man die al een paar weken haast niks at en niet mobiel was. Gelukkig bleek het mee te vallen maar ze hielde me wel liever een nachtje onder narcose 'voor de zekerheid'. Een paar uur na de operatie konden Gonnie, Arne Jan en ma even komen kijken.
De grote spanning gelukkig bij iedereen weg.