Beste mensen, op dit blog wil ik een soort dagboek maken voor mezelf al had ik nooit dat idee gekregen als er niet zoveel mensen waren die het zo nu en dan even bekeken om te zien hoe het met mij gaat. En die belangstelling en ondersteuning heeft me zo verrast en gesteund dat ik ook begreep dat mensen graag wilden weten hoe het met me ging. Daarom schrijf ik ook voor jullie wat er in mijn kop zit na deze eerste 2 weken.
Het zal soms zo door mij verteld worden dat een ander het niet begrijpt of het er niet mee eens is of zo: jammer, jullie weten wie en wat ik ben. Ik ga dingen vertellen over wat er is gebeurd, over hoe ik het voelde en meemaakte: ik schrijf gewoon op wat ik wil zeggen en belangrijk vind te delen met jullie. En ik heb deze dagen klote dingen meegemaakt maar ook dingen die ik nooit zal vergeten!
En om dit eerste hoofdstukje te stoppen het allerbelangrijkste en dat komt echt uit mijn hart: ik heb zo'n geluk dat Gonnie en Arne Jan bij me zijn. Zo'n vrouw en zoon maken het belangrijk door te vechten!
Genoeg geluld: morgen hoop ik weer wat te kunnen opschrijven.
Gerrit Jan
Rennie en Foekje.
BeantwoordenVerwijderenWeet niet zo goed wat ik zeggen moet nadat ik je blogje heb gelezen. Alleen misschien dat wij trots zijn jou als broer te hebben en dat we ondanks al onze verschillen er proberen te zijn voor jou, Gonnie en ArneJan.
Fijne zondag verder.