Barcelona (deel 2)

Die vrijdag gelijk de tassen geleegd en opgeruimd in de kasten die we dus na een nachtje weer moesten verplaatsen naar die duurdere kamer. Ik kan nu per dag wel zeggen wat we hebben gedaan maar ddat is te veel en ik wil wel lezers van dit blog houden.
Terrasjes in schaduw gepakt voor wat drinken en hapjes. Vooral op de Ramblas was het alijd druk en gezellig. Veel touristen met, zo waarschuwde iedereen, tasjesdieven. Helaas nooit een bezig gezien. Op de Ramblas ook de bekende levende strandbeelden die origineler waren dan op het Leidseplein. En leuk de potjepotje-mensen te zien. 3 Potjes met een steentje erin en probeer maar te raden onder welk potje het steentje na veel toeren zit. Gonnie kreeg zelfs een keer angeboden om op hun kosten mee te doen maar het leek niet betrouwbaar. Steeds moesten ze ook de straat verlaten omdat de poliltie er weer aan kwam.
Voor 2 dagen de Tourbus genomen. Deze bus bracht je in een vaste route langs alle bijzonderheden waar je kon uit- en instappen wanneer en waar je maar wilde. Zo hebben we in ieder geval veel van Barcelona als stad gezien en dat is KUNST. Niks is saai en overal zijn nieuwe 'dingen' te zien als huizen, lantaarnpalen, wegen en dan nog de gewone kunstbeelden. Moet je zien!
Op de manier van de Tourbus kwamen we ook bij de 'Basilica de la Sagrada Familia', een kerk waarmee dhr. Gaudi rond 1928 mee is begonnen te bouwen. Hij begon aan een prachtige echt moderne kerk maar steeds, tot nu toe, komener weer andere arcitecten om het af te maken. Niemand denkt trouwens dat het ooit klaar zal zijn. Wij wilden ook graag naar binnen maar er stond een enorme rij van bocht naar bocht. Je zou uren in de zon moeten wachten tot je aan de beurt was. Wij een schaduwveldje zoeken met het zicht op de kerk. En ook zagen we een Infokantoortje staan. Na een tijdje samen kletsen kwam Gonnie met het briljante idee te vragen of er ook specialen mogelijkheden waren voor rolstoelers. Dus binnen 5 minuten hadden medewerksters kaartjes gehaald die €0,00 kostten. Gelijk in de kerk en zagen achter ons die zielige mensen in de zon tot zij hun duur kaartje hadden gekocht en dan naar binnen mochten. De kerk is bijzonder. Je moet er zijn om het te begrijpen. Zelf houd ik meer van echt oude kerken maar zoiets maakt ook indruk.
Daarna weer de bus in. Gonnie wilde (echt!) graag weer eens in Nou Camp kijken, het stadion van Barcelona. Ik had er niet veel zin in, we wonen toch al bij het grote stadion van Heerenveen? Gelukkig waren we nu gericht op het Gaudipark. Volgens Gonnie een modern en kunstrijk Efteling. Het ligt verrekte hoog dus wij na de Tourbus de taxi nemen om verder hoog te komen. Na veel gepruts van de chauffeur met de rolstoel kwamen we er aan. Erg kort bezoek want in het park ging óók alles omhoog. En daar geen taxi te zien. (Ik ga denk ik ook daarover een klacht indienen) Van het kortbezochte park was naar beneden gaan makkelijker. Vind ik. Gonnie denkt hier anders over.

(vervolg: zie deel 3)