woensdag 16 november 2011

Moeilijk!!

Sinds het laatste blog is er veel gebeurd. Teveel voor mij ieder geval om te bevatten. Dus ik hoop dat het nog een duidelijk verhaal wordt.
Ten eerste: GJ ligt weer in het ziekenhuis. Dachten we vrijdag het gaat de goede kant op, werden we het weekend weer verrast dat de koorts weer om hoog ging en GJ zijn krachten daardoor weer afnamen. Slecht eten, weinig drinken en een grote vermoeidheid. Tegelijkertijd hadden we maandag een belangrijk gesprek met de huisarts. Hoe kijkt zij er tegenaan of wordt dit een begin van afnemende gezondheid en is het einde toch dichterbij dan we denken? Willen we een traject in van ziekenhuis in en uit of willen we GJ nog een fijne tijd thuis geven! We hebben daar diep en indringend over gepraat en hebben daar wat beslissingen over genomen!
We hebben besloten, dat GJ opgenomen wordt en voor zijn ontsteking wordt behandelt. Voor elk volgend traject zal GJ zijn beslissing en keuze nemen. Maar zoals het er nu uitziet kiest hij niet voor een traject met met meer ziekenhuisopnames. Dan zullen we thuis de zorg geven die nog nodig is.
Hij ligt nu dus in het ziekenhuis en ondanks dat er gestart is met antibiotica is de koorts nog hoog. Ze geven het 48 uur de tijd om het in te laten werken. Hij ligt op urologie en ze denken dat de koorts uit de blaas komt.
Alles staat weer op kweek en we wachten weer op de uitslagen. Hij heeft een cathether en ze proberen hem weer stabiel te krijgen. Heel spannend omdat het lichaam erg verzwakt is.
Hij krijgt voornamelijk drinkvoeding, zodat hij niet verder verzwakt.
Hij heeft ondertussen ook aangegeven dat hij niet gereanimeerd wil worden, beademd of naar de intensive care gaat. Moeilijke beslissingen, die pas echt worden als je het uitspreekt.
Natuurlijk blijven we hoop houden, maar begint het voor ons, maar voornamelijk voor GJ zwaar te worden.
We kunnen alle steun gebruiken in deze moeilijke tijd.
Verder blijft de regel, dat iedereen die iets onder zijn leden heeft uit de buurt moet blijven.
Ook wil GJ niet meer dat er foto's van hem worden genomen. Ik hoop dat hiervoor enig begrip is.
Tot zover vandaag.
Gonnie

2 opmerkingen:

  1. Lieve Gonnie.

    Eigenlijk was ik er al bang voor.
    Ik was van plan om hem nu te bellen hoe het gaat.
    Toen ik gisteravond keek stond er nog niets op het blog.
    Maar ik dacht toch eerst nog even kijken of er nu wel iets staat.

    Weer schrikken. Ik hoop dat de ontsteking door de antibiotica weg gaat en de koorts dus ook.

    Dit is allemaal heel heftig.

    Ik wens jullie heel veel sterkte.

    Mag ik hem wel bellen of is dat te vermoeiend voor hem?

    Geef je hem een dikke knuffel van mij als je naar hem toegaat?
    En voor jou ook een hele dikke knuffel.

    Ik denk aan jullie. Groeten, Hinke.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. He lieverds,

    Ik denk aan jullie! Heel veel sterkte en hopelijk tot gauw!

    Dikke tuut van Vanessa (en haar aanhangsels)

    BeantwoordenVerwijderen