Maandags weer uit Barcelona en de dag erna de ontmoeting van mijn allereerste vriendinnetje. De moeder van Hinke en mij hadden elkaar weer eens ontmoet ivm het feit dat ik kanker heb. Ma verkondigde haar dat ik Hinke ergerg graag weer eens wilde zien en zo kwam er een mailwisseling, telefonisch praten en die dinsdag een ontmoeting. Na zo'n 35/40 jaar weer eens elkaar bewonderen.
De afspraak was (toevallig?) gepland op het moment dat Gonnie weer moest werken en met wantrouwige ogen stapte Gon het huis uit naar haar werk. Hinke had natuurlijk op dat moment gewacht, ze stond al een tijdje verscholen achter een boom.
Het was echt leuk om weer met Hinke te kletsen, ik wist nog weinig van die tijd want we waren nog maar 15/16 jaar oud toen het aan de gang was. Een paar spannende verhalen kwamen ook weer omhoog waarvan ik jullie de details zal besparen. Alhoewel, er kwam ook zo'n grappig(?) verhaal naar boven wat jullie ook mogen horen. Heb zelfs Hinke gevraagd of ze dit goed vond. Het kan dienen als voorbeeld voor onze pubers 'hoe-het-wel/niet-moet."
Hinke's familie was op een middag niet thuis en Hinke en ik lagen op de grond te 'praten'. Interessante gebeurtenis wat nóg leuker dreigde te worden toen 1 van ons, ik noem geen namen, wat verder wilde. Pas toen ik halverwege de trap naar boven was beland schreeuwde H. dat ik het allemaal verkeerd had begrepen..... Leuk om nu te vertellen maar ik denk dat ik snel weer naar mijn pa & ma ben gevlucht.
We kletsten de hele middag door, ook over het tegenwoordige leven, kinderen, plussen en minnen des levens. Tegen 6 uur liep namen we weer afscheid met het plan elkaar binnenkort weer te zien. Er zijn vast nog meer herinneringen uit te wisselen.
Haha ja, 16 jaar. Je bent jong en je wilt wat.
BeantwoordenVerwijderenGrijns. Tegenwoordig draaien ze er met 14 jaar hun hand niet voor om, maar daar was ik duidelijk nog niet aan toe.
Het was erg gezellig Geejee en ik vond het leuk je na al die jaren weer te hebben gezien en gesproken.
Je had alleen niet moeten vertellen van die boom, want nu gelooft Gonnie natuurlijk niet meer dat ik mijnn leesbril per ongeluk ben vergeten :).
Je zult het vast niet willen geloven, maar het woord van de woordverificatie was worst.
BeantwoordenVerwijderenO ja en ik was in mijn vorige reactie nog vergeten te zeggen dat ik het knap van je vond om mijn geklets ook nog aan te horen nadat je net terug was van jullie vermoeiende reis.